Uzm. Dr Ahmet Çevikaslan

1) Aileler hayal kırıklığı yaşadıkları karneler konusunda çocuklarına nasıl davranmalıdır? Aileler bu nedenle hayal kırıklığı yaşıyor iseler yaklaşımlarında bir sorun zaten var demektir. Karne anne babanın karnesi değil ki, çocuğun karnesi. İlk anda bir şaşkınlık yaşasalar da genelde soğukkanlı olmaları esastır. Zayıf karne getiren çocuğun akademik durumu ve böyle bir karne geleceği zaten tahmin edilebilir. Yapılabilecekleri özetleyecek olur isek: -Kontrolsüz öfke, suçlayıcı, kıyaslayıcı, rencide edici, suçluluk duyurucu yaklaşımlar doğru olmaz. -Birebir konuşularak; zayıf bir karnede kişisel sorumluluğunun yüksek olduğu söylenmeli, zayıflığın nedenlerini bulmanın ve bundan sonraki süreçte eksikleri tamamlamanın daha önemli olduğu vurgulanmalıdır. -Aile de eksiklerin tamamlanmasında sözle ve eylemleriyle destek olmalı; çalışma disiplininin kurulması, zaman planlaması, akademik destek vb…

Okullaşma oranı bir ülkenin uygarlık düzeyinin en önemli göstergesi. Bu nedenle dünyanın çoğu ülkesi, olanakları ölçüsünde kendi vatandaşları için belirli bir süre temel eğitimi zorunlu kılar. Ülkemizde de bu yıl itibarı ile her Türk vatandaşının asgari on iki yıl öğrenim görme zorunluluğu var artık. Yeni sistemde okula başlama yaşının 66 aya düşürülmesi sanki okul öncesi eğitimi gereksizleştirmiş gibi anlaşılabilir ancak bazı noktalar da unutulmamalıdır: Okullaşmanın ve bilgi paylaşımının yaygınlaşması, çalışan ebeveynlerin çocuklarına ayırdıkları zamanın azalması, her gelen kuşağın daha sağlıklı ve gürbüz yetişmesi, çocuklarına erkenden iyi bir kariyer hazırlamak isteyen ailelerin talepleri ve devletlerin de bunu destekleyen politikaları gibi nedenlerle okullaşma yaşı giderek daha aşağılara inmekte, dünyada ve ülkemizde okul…